 |
Alison Krauss & Union Station Arcadia 
Subliem weer en het lange wachten meer dan waard. |
|
Alison Krauss kreeg vermoedelijk al in haar wiegje een fiddle aangereikt en speelde als kind al mee met diverse prominente muzikanten. Ze maakte daarbij zoveel indruk dat ze al op haar 14e haar eerste platen contract tekende met Rounder Records en niet alleen voor haar fiddle talenten maar ook voor haar uitzonderlijke zangtalent. Als je ook maar enigszins een hemelse stem van een engel kunt bedenken dan hoor je daarbij ongetwijfeld de stem van Alison Krauss die met haar ongelofelijke vocale range zowel heel hoog als laag kan zingen in de meest zuivere stem ooit. Daarmee heeft ze al ontelbare hoeveelheden Grammy’s in de wacht gesleept. Toch duurt het elke keer ontzettend lang voor ze een nieuw album uitbrengt want mevrouw geloofd meer in kwaliteit dan in kwantiteit en is waarschijnlijk ook super perfectionistisch. 14 jaar na haar laatste studio album paper Airplane is er nu weer een opvolger in de vorm van Arcadia met wederom bloedmooie songs waarbij ze wordt begeleid door een absolute top band. Het verlies van Dan Tyminski die enige tijd terug de band verliet voor een solo carrière is ook ruimschoots weer opgevuld door de zeer talentvolle Russell Moore die hier zelfs een aantal songs de lead vocalen mag zingen. De songs op het album klinken in veel gevallen als donkere oude traditionals met verhalen uit lang vervlogen tijden uit bijvoorbeeld The Depression Era, alhoewel dat momenteel ook eigenlijk wel van toepassing is op hedendaags Amerika. Alison heeft de songs geselecteerd uit een kastje achter haar bureau waar ze al jaren haar favoriete liedjes bewaard op cd’s en muziekcassettes. Sommige liggen daar al 30 of 40 jaar en sommige zijn erbij gekomen in de afgelopen 10 jaar. Uit die bandjes vond ze al bijna een album vol maar het laatste liedje dwarrelde net op tijd op haar bureautje dat was ‘Looks Like the End of the Road.’ Geschreven door Jeremy Lister, een van Alison’s favoriete schrijvers. Bij het beluisteren hoorde ze in haar hoofd al haar mannen dit spelen en dat is altijd een goed teken. Verder horen we songs van o.a Robert Lee Castleman, Victor Krauss, Bob Lucas, Sarah Siskind en JD McPherson. Je kunt er redelijk zeker van zijn dat dit wederom sublieme Arcadia met geweldige snarenplukkers als Jerry Douglas, Ron Block en Barry Bales weer flink in de prijzen gaat vallen bij de volgende Grammy uitreikingen. |